آیتالله محمدجعفر طبسی در یادداشتی به گرامیداشت شیخ اسحاق خمایسی(م۱۱۷۳ق)، فقیه وارسته و دلباخته زیارت سیدالشهداء(ع)، پرداخت. متن یادداشت استاد سطح عالی حوزه به شرح زیر است:
این روزها همه دوستداران اباعبدالله(ع) در حال و هوای معنوی پیادهروی اربعین حسینی هستند. برخی تاریخچه این سنت حسنه را به حدود ۵۰ یا ۶۰ سال قبل برمیگردانند. در حالی که نگاهی به سیره عالمان و بزرگان تشیع و اهتمام ایشان به زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده، نشان میدهد که پیشینه و قدمت آن، بیش از این مقدار باشد.
آیتالله شیخ اسحاق خمایسینجفی(م۱۱۷۳ق) در شمار این دسته از اعاظم شیعه است. وی مجتهد پارسا و فقیه زاهد بوده است. برخی شیخ اسحاق را از شاگردان سیدبحرالعلوم (که به شرف دیدار امام زمان(ع) نائل شد) و شیخ جعفر کاشفالغطاء دانستهاند. (معارفالرجال، ج۱، ص۹۰؛ اعیانالشیعه، ج۳، ص۲۷۰)؛ چگونگی رحلت این عالم جلیلالقدر یادآور مصیبتهای جانسوز امامحسین(ع) و عشقورزی او به زیارت آن امام مظلوم با پای پیاده است.
شیخ اسحاق خمایسی به همراه دوستان خود پیاده به سوی کربلا برای زیارت سیدالشهدا(ع) به راه افتاد. پس از طی مسیری، در راه، دوستان و همراهانش را گم کرد، اما نتوانست آنان را پیدا کند. تقدیرش این بود که در مسیر پیادهروی، سختی تشنگی مولایش اباعبدالله(ع) را با همه وجودش حس کند. این عالم فرزانه و دلسوخته، که در راه، تنها شده بود؛ دچار عطش و تشنگی شدید شد و در همین حال عاشقانه، جان به جان آفرین تسلیم کرد. آری! این فقیه زاهد و پارسا در مسیر پیادهروی به سوی حرم مطهّر سیدالشهدا(ع) لبتشنه جان داد!
با توجه به تاریخ عروج ملکوتی این عالم فرزانه، میتوان گفت که سنت حسنه پیادهروی به کربلا، به بیش از ۲۵۰ سال قبل برمیگردد.